Oudere borsten brengen troost in mijn verbrijzelde emoties

In de stuiptrekkingen van emotionele onrust brengt niets troost zoals de troostende omhelzing van oudere borsten. De aanblik van die ruime, rijpe bollen, zwaar van jarenlange wijsheid en ervaring, is een lust voor het oog. Hun omvang en gewicht zijn een bewijs van het verstrijken van de tijd, een belofte van een wereld die alles heeft gezien. Terwijl ik in hun zachtheid wegzak, lijken mijn problemen weg te smelten. De koelte van hun aanraking, de manier waarop ze me dicht tegen elkaar aan krabbelen, is een balsem voor mijn verbrijzelde emoties. De aanschouwing van hun grootsheid, hun doorschijnende omvang en volume, is een aanblik die me vult met een gevoel van rust en kalmte. En ik koester in hun warme begeerte mijn andere verlangen om te komen tot de zachtheid van hun zachtheid. De zachtheid van de zachtheid, de bruinheid van hun bruine tinten, hun rijpheid, hun rijpe vlamigheid, hun vuur dat alleen maar kan ontbranden, hun rijperheid kan alleen maar toenemen.